باز هم کوچه

شهريور گذشته  که رفته بودم يزد، اين مطلب رو در دفترچه همسر دوستم ديدم. با اينکه انگار زياد مستند نيست اما لطافت خاصی داره.  چند شب پيش که   مجتبی ازم سراغشو می گرفت ، گفتم می ذارم تو وبلاگ :

حکايت است که مرحوم فريدون مشيري ، عاشق خانم هما ميرافشار شده بود که شعر کوچه را در وصف خاطرات خوش زمانش مي سرايد. و اما هما مير افشار در جواب چنين مي گويد:

بي تو طوفان زده دشت جنونم
                                          صيد افتاده به خونم 
                                                                      

                                                        تو چنان مي گذري ، غافل از اندوه درونم ...

 بي من از کوچه گذر کردي و رفتی      

                                                    بي من از شهر سفر کردي و رفتي ! 

               قطره اي اشک درخشيد به چشمان سياهم      تا خم کوچه به دنبال تو لغزيد نگاهم 

                                                                                                        تو نديدي ؟!

           نگهت هيچ نيفتاد به راهي که گذشتي

                                                                   چون در خانه ببستم ، دگر از پاي نشستم          

   گوييا زلزله آمد ، گوييا خانه فروريخت سر من

                                                                                 بي تو من در همه شهر غريبم      

     بي تو کس نشنود از اين دل بشکسته صدايی

                                                                                     تو همه بود و نبودی

                            تو همه شعر و سرودی

                                                                        بي من اما                        

به چه حالي تو ازآن کوچه گذشتي ؟